Verhuis in eigen huis

Sedert de val van een betonnen trap na Kerstmis ben ik willens nillens gaan verhuizen in eigen huis. En het mag gezegd, ik vind het nog fijn ook. Achteraf bekeken zonde dat ik hiervoor eerst moet vallen en dat er ook nog eens een pandemie moet passeren om de fijnste plekjes in je eigen huis te ontdekken.

De pandemie en onze Westerse cultuurverschillen

Vandaag heb ik wat gelezen over wat de pandemie blootlegt aan zwakke punten in onze samenleving zoals het individualistisch denken dat botst met het solidaire denken. De culturele verschillen. Onzekerheidsmijdende culturen en de verschillen tussen de Europese landen hierin. Denk hierbij aan Spanje, Italië en Frankrijk (gemeenschapsdenkers) enerzijds en het Verenigd Koninkrijk (individualistisch denken met nadruk op persoonlijke verantwoordelijkheid).

Toch ligt het krachtigste wapen in het bestrijden van de onzichtbare vijand in de solidariteit en is dit essentieel om resultaat te halen.

Generatieconflict

Ook de millenials worden, vooral in de US, nog eens door het slijk gehaald als zijnde de zondebok van de pandemie. En zo zijn er nog zwarte schapen ten tonele verschenen zoals de Chinezen, het kwaad van alle onheil.

Toch moeten we de krachten bundelen onder de generaties. Jong en oud beseffen nu maar al te goed dat we solidair moeten zijn om deze aanvaller van formaat succesvol te bestrijden. En het is niet zo dat je moet denken dat de andere je zal besmetten.

Vreemde situaties die social distancing in het dagelijkse leven. We kijken naar elkaar in de rij bij de bakker alsof we aliens zijn en we mekaar elk moment kunnen infecteren.

Laat ons vooral zoeken naar slimme oplossingen om digitaal te connecteren met elkaar zowel in dichte kring - grootouders, kinderen en kleinkinderen - als met alleenstaanden om ze te behoeden voor eenzaamheid.

“We shall overcome”