Papa’s maken het verschil
Of je nu een goede relatie had met je papa als kleine jongen of je denkt hm… er was wel wat ruimte voor verbetering… Je eigen kindertijd is van invloed op de manier waarop jij je paparol invult. Vaderschap is een spiegel, zoals elke relatie, en jouw persoonlijke bagage met ervaringen en herinneringen aan thuis draagt hieraan bij. Misschien kan jij je niet herinneren dat je papa jouw luier verschoonde of dat hij je midden in de nacht wiegde maar kwam hij je wel altijd in bed knuffelen of las hij verhaaltjes voor tijdens de dagelijkse bedtijdroutine. Of je herinnert je dat hij je minstens één keer per week ophaalde aan de kleuterschool.
In de loop der jaren kwam het oude papamodel onder druk te staan. Werk en kinderopvang zou evenwichtiger verdeeld worden tussen ouders. Ook wordt het duidelijk dat papa’s meer zijn dan alleen een (gemakkelijke) back-up voor mama. Want kinderen kunnen zich net zo sterk hechten aan papa als aan mama. Een betrokken papa heeft wel degelijk invloed op zijn kind. Ook al had je misschien zelf geen rolmodel van een betrokken papa, toch hebben veel papa’s een verlangen om dichtbij hun kind te zijn. Zij willen hun kind knuffelen, dingen aanleren, samen spelen,...
We zijn al enorm geëvolueerd ten opzichte van dertig jaar geleden, maar toch blijft het rollenpatroon redelijk klassiek bij veel gezinnen. Of, laten we het zo stellen, vinden mensen het ‘normaal’ dat de mama het grootste deel van het huishouden op zich neemt of zich het vaakst wegcijfert en dat de partner met de vrienden weg mag. Toch kun je dat doorprikken en een eigen pad banen. Het ouderschap is gedeeld door twee en jullie verdienen allebei evenveel applaus om water bij de wijn te willen doen en dit avontuur samen te dragen, elk op jullie manier en vanuit jullie eigen sterktes.